2010-2019: Μία δεκαετία διεθνούς αστάθειας και αναταραχών

2020-1

Αραβική Άνοιξη, Μπεν Άλι, Ομπάμα, Τραμπ, Brexit, Μπατακλάν, Συρία, ISIS, κινεζική ανάπτυξη (…) είναι μόνο μερικές αναφορές σε πρόσωπα, κινήματα και γεγονότα που χαρακτήρισαν τη δεκαετία 2010-2019, η οποία δεν κατάφερε να κάνει πράξη την ελπίδα ενός πιο δίκαιου και δημοκρατικού κόσμου αλλά αντίθετα προκάλεσε διεθνώς αισθήματα αστάθειας. Και αν μπορούσαμε να της δώσουμε ένα συνοπτικό όνομα, αυτό θα ήταν «η δεκαετία των μεταναστεύσεων».

Στο Οβάλ Γραφείο, ο 73χρονος Ντόναλντ Τραμπ πήρε τη σκυτάλη από τον Μπαράκ Ομπάμα, τον πρώτο Αφροαμερικανό πρόεδρο στην αμερικανική Ιστορία και τιμηθέντα με Νόμπελ Ειρήνης το 2009. Οι δύο άνδρες βρίσκονται ο ένας στον αντίποδα του άλλου.

Υπέρμαχος του προστατευτισμού, κατά της μετανάστευσης, σκεπτικιστής όσον αφορά το κλίμα, ο Ντόναλντ Τραμπ επιβάλλει την ατζέντα του. «Από σήμερα ένα νέο όραμα θα κυβερνά τη χώρα μας. Από αυτήν τη στιγμή, η Αμερική είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα», λέει από το Καπιτώλιο στην ομιλία που εκφώνησε μετά την ορκωμοσία του στις 20 Ιανουαρίου του 2017.

Στο τέλος αυτής της δεκαετίας, οι εξαιρετικές επιδόσεις της αμερικανικής οικονομίας, η οποία δεν σταματά να αναπτύσσεται και να δημιουργεί θέσεις εργασίας, τρέφουν τις πιθανότητες επανεκλογής του.

Στο εξωτερικό ο Τραμπ είναι απότομος με τους συμμάχους του, κάνει άνω κάτω τις διεθνείς συμφωνίες και δεν διστάζει στο όνομα του ρεαλισμού να ενισχύει τους δεσμούς με απολυταρχικά καθεστώτα.


O Ντόναλντ Τραμπ με τον Μπαράκ Ομπάμα στο Οβάλ Γραφείο στις 10 Νοεμβρίου, 2016. (AP Photo/Pablo Martinez Monsivais)

Σε πολλές χώρες και πάλι ισχυροί άνδρες παίρνουν στα χέρια τους την εξουσία μετά τον σεισμό που προκάλεσαν οι εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο στις αρχές της δεκαετίας.

Στις 14 Ιανουαρίου του 2011, ο Τυνήσιος δικτάτορας, Ζιν Ελ Αμπιντίν Μπεν Αλι εκδιώκεται από ένα ανεπανάληπτο λαϊκό κίνημα που είχε ξεσπάσει μερικές εβδομάδες νωρίτερα. Αυτή ήταν η αρχή των εξεγέρσεων της «Αραβικής Ανοιξης». Ο συνταγματάρχης Μουάμαρ Καντάφι ανατρέπεται και αυτός με τη σειρά του, με τη στρατιωτική βοήθεια των Δυτικών.

Στην Αίγυπτο, οι διαδηλώσεις της πλατείας Ταχρίρ αποβαίνουν μοιραίες για τον Χόσνι Μουμπάρακ, προτού η χώρα καταλήξει να βρεθεί υπό την σιδηρά πυγμή του στρατάρχη Αμπντελ Φάταχ αλ Σίσι, μετά από ένα διάλειμμα που οι αδελφοί μουσουλμάνοι ανέλαβαν την εξουσία για να εκδιωχθούν με πραξικόπημα.

Ωστόσο στη Συρία είναι εκεί που παίζεται η μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων. Το κίνημα διαμαρτυρίας κατά της αρχής της οικογένειας Ασαντ αντιμετωπίζεται με μια αιματηρή καταστολή και στη συνέχεια γενικεύεται σε έναν φρικτό εμφύλιο πόλεμο. Σε περίπου 370.000 υπολογίζονται οι νεκροί σε οκτώ χρόνια σύγκρουσης και σε εκατομμύρια οι εκτοπισμένοι. Η σύγκρουση αποκτά στη συνέχεια διεθνή χαρακτήρα. Η Ρωσία επεμβαίνει για να σώσει τον πρόεδρο Μπασάρ αλ Ασαντ, ενώ η Τουρκία θέλει να αποτρέψει την εγκαθίδρυση προπυργίου των Κούρδων στα σύνορά της.

Οι Δυτικοί φτιάχνουν έναν συνασπισμό για να πολεμήσουν το «χαλιφάτο» της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος, η οποία επωφελήθηκε του χάους που προκλήθηκε για να πάρει τον έλεγχο ενός τμήματος του συριακού και του ιρακινού εδάφους.

Η τζιχαντιστική αυτή οργάνωση σπέρνει εκεί τον θάνατο και προσελκύει χιλιάδες ξένους μαχητές, κυρίως Ευρωπαίους, οι οποίοι μαγνητίζονται από την υπερβολικά βίαιη αντίληψή της για το Ισλάμ. Πολλοί είναι υποψήφιοι για μάχη και για τρομοκρατικές ενέργειες στις δυτικές χώρες. Τον Ιούνιο του 2014 ανακηρύσσει το «χαλιφάτο» ο Ιρακινός Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι από ένα τέμενος της Μοσούλης.

Ετσι γεννιέται μια οργάνωση που ξεπερνάει την Αλ Κάιντα και επιβάλλει μια νέα, ολότελα πολύμορφη, προσέγγιση των βίαιων ενεργειών.

Η Γαλλία, το Βέλγιο, η Δανία, η Βρετανία πλήττονται κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας από επιθέσεις. Ο τζιχαντισμός επεκτείνει την επιρροή του στο Σάχελ, όπου η Γαλλία επεμβαίνει στρατιωτικά από το 2013 και σε πολλές άλλες περιοχές της Αφρικής και της Ασίας.


Αντρες της Συριακής κυβέρνησης κοιτούν τα κατεστραμμένα κτίρια στην πόλη Χομς της Συρίας, στις 9 Μαΐου, 2014. (AP Photo)

Οι ΗΠΑ, οι Κούρδοι σύμμαχοί τους και οι Ευρωπαίοι ανακτούν τον έλεγχο των εδαφών στα οποία έχει εγκαθιδρυθεί το «χαλιφάτο» και ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοινώνει στα τέλη του 2019 την εξόντωση του Μπαγκντάντι, ο οποίος πέθανε «σαν το σκυλί» σε επιχείρηση των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων.

Μια δεκαετία μεταναστεύσεων

Η σύγκρουση στη Συρία προκαλεί μια τεράστια ανθρωπιστική τραγωδία στις πύλες της Ευρώπης. Για να γλιτώσουν από τον πόλεμο εκατομμύρια άνθρωποι αναζητούν στη Γηραιά Ηπειρο ασφάλεια, διασχίζοντας την Ευρώπη ανά κύματα ως τη μόνη χώρα που τους ανοίγει τις αγκάλες της.

Ενωμένη και ευημερούσα, η Γερμανία της Αγγελα Μέρκελ πιστεύει ότι μπορεί να απορροφήσει τις προσφυγικές ροές. «Wir schaffen das!» («Θα τα καταφέρουμε»), λέει η Καγκελάριος της Γερμανίας στις 31 Αυγούστου του 2015. Εκατοντάδες χιλιάδες Σύροι γίνονται δεκτοί στη χώρα.

Ωστόσο, παντού στις ανεπτυγμένες χώρες γίνονται αισθητές οι πιέσεις από το μεταναστευτικό ρεύμα. Και βέβαια στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι δυσανάλογα μεγάλο από τις δυνατότητές της, αφού δέχεται χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες από τα τουρκικά παράλια. Στο Καλαί, στη βόρεια Γαλλία, μετανάστες συρρέουν με την ελπίδα να διασχίσουν τη Μάγχη με προορισμό τη Βρετανία. Στη Μεσόγειο, όπου ερχόμενοι από την Αφρική, προσπαθούν με πρόχειρα πλεούμενα και διακινδυνεύοντας τη ζωή τους να φτάσουν στην Ευρώπη.

Στις ΗΠΑ, ο Τραμπ ανάγει σε προτεραιότητα τον αγώνα κατά της μετανάστευσης στα σύνορα με το Μεξικό. Ο Βίκτορ Ορμπάν στην Ουγγαρία, ο Ματέο Σαλβίνι στην Ιταλία, ο Ζαΐχ Μπολσονάρου στη Βραζιλία ανεβαίνουν στην εξουσία.

Στη Βρετανία την ίδια ώρα γράφεται Ιστορία με το αιφνίδιο δημοψήφισμα που λέει «Ναι» στο Brexit, στις 23 Ιουνίου του 2016.

Στο τέλος της φετινής χρονιάς, ένα οικολογικό κίνημα ξεκινά ακολουθώντας τη διαδρομή που χάραξε μια συνεσταλμένη έφηβη από τη Σουηδία, η οποία αφύπνισε τις συνειδήσεις και χάρισε το πρόσωπό της στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής.

Εκατομμύρια νέοι σε όλον τον Κόσμο ταυτίζονται με την 16χρονη Γκρέτα Τούνμπεργκ και πιστεύουν ότι οι προηγούμενες γενεές θυσίασαν τον Πλανήτη στον βωμό της ανάπτυξης και σε έναν τρόπο ζωής τόσο άνετο όσο και ανεύθυνο. «Πώς τολμάτε;» είπε η έφηβη απευθυνόμενη στους ηγέτες του Κόσμου τον περασμένο Σεπτέμβριο από το βήμα του ΟΗΕ, καταδικάζοντας την αδράνειά τους.

Το περιβάλλον γίνεται πηγή μεγάλης ανησυχίας. Ωστόσο οι άνδρες και οι γυναίκες στον κόσμο μας διερωτώνται επίσης και για τις σχέσεις τους, τις αλληλεπιδράσεις τους. Με το κίνημα MeToo, οι γυναίκες εξεγείρονται κατά των σεξουαλικών επιθέσεων και των βιασμών ρίχνοντας από το βάθρο τους πολλούς ισχυρούς άνδρες, όπως ο παραγωγός του Χόλιγουντ Χάρβεϊ Γουάινστιν. Είμαι άρρεν; ’Η θήλυ; ’Η ούτε το ένα ούτε το άλλο; Το ερώτημα του φύλου τίθεται επίσης στο ερωτηματολόγιο ανδρών και γυναικών. Στο τέλος αυτής της δεκαετίας επισημοποιείται και η ουδέτερη αντωνυμία «αυτοί» (they), που χρησιμοποιείται στα αγγλικά για τους ανθρώπους που δεν ταυτοποιούνται ούτε ως άνδρες ούτε ως γυναίκες.

Σε όλες τις κινητοποιήσεις που γίνονται στον Κόσμο, οι νέες τεχνολογίες συνδέουν τους άνδρες και τις γυναίκες σε πραγματικό χρόνο. Η ανθρωπότητα μοιάζει συνδεδεμένη. 2,4 δισεκατομμύρια. Αυτός είναι ο αστρονομικός αριθμός των μηνιαίων τακτικών χρηστών του Facebook. Το 2011 ήταν λίγο περισσότεροι από 500 εκατομμύρια.

Με διψήφιο ποσοστό ανάπτυξης, η Κίνα έγινε το 2010 η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στον Κόσμο, μετά τις ΗΠΑ. Η παγκόσμια δύναμη δείχνει τις στρατιωτικές της φιλοδοξίες και προβάλλει σύντομα ως στρατηγικός αντίπαλος των ΗΠΑ. Στα μέσα της δεκαετίας, η Κίνα παίρνει θέση στο τεχνολογικό πεδίο. Η Αμερική αισθάνεται ότι η υπεροχή της μπορεί να αμφισβητηθεί. Και με τον Ντόναλντ Τραμπ η ανησυχία αυτή εκφράζεται ανοιχτά. Χωρίς φτιασιδώματα, ο Ρεπουμπλικανός Πρόεδρος κηρύσσει τον εμπορικό πόλεμο στο Πεκίνο, το οποίο κατηγορεί ότι έχει θεσμοθετήσει την κλοπή τεχνολογιών.

Πηγή: «ΑΠΕ-ΜΠΕ»

Facebook Comments

POST A COMMENT.